تأثیر انجام لمس درمانی به وسیله مادر بر شاخص های تن سنجی نوزاد نارس

مقدمه و هدف: تأثیر اجرای لمس درمانی بر وزن گیری نوزادان، در مطالعه های متعددی بررسی شده است، در حالی که تأثیر اجرای لمس به وسیله مادر بر وزن و سایر شاخص های تن سنجی نوزاد، کمتر مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه بررسی انجام لمس درمانی به وسیله مادر بر شاخص های تن سنجی نوزاد بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور که در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد، تعداد 60 نوزاد نارس ترخیص شده از بخش مراقبت های ویژه نوزادان، به روش تخصیص تصادفی به طور مساوی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. با انجام لمس در حضور مادر، چگونگی اجرای آن به مادران آموزش داده شد، هم چنین کتابچه های آموزشی در زمینه مراحل انجام لمس در اختیار آنان قرار گرفت. لمس در منزل 3 نوبت در روز هر بار به مدت 20 دقیقه، تا تکمیل سن جنینی (40 هفته بارداری) به وسیله مادر بر روی نوزادان گروه آزمون انجام می شد. در هر دو گروه وزن و قد نوزادان و دور سر و سینه قبل از ترخیص و پس از تکمیل سن جنینی (40 هفتگی) اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنوف ، من ویتنی، تی مستقل، کای دو و فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: مادران دو گروه از نظر میانگین سن، نوع زایمان، میزان تحصیلات، شغل و وضعیت اقتصادی، هم چنین وزن، جنس و سایر مشخصات نوزادی تفاوت معنی داری نداشتند. در انتهای مداخله در دو گروه، تفاوت معنی داری در میانگین دور سر، سینه و قد نوزادان مشاهده نشد، اما میانگین وزن نوزادان در گروه آزمون به طور معنی داری بیشتر از نوزادان گروه کنترل بود (به ترتیب 3/270 ± 3373 و6/372 ± 2905 گرم و 04/0 p= ). نتیجه گیری: از میان شاخص های تن سنجی، لمس درمانی بر افزایش وزن نوزادان، نارس تأثیر معنی داری داشت، که احتمالاً می تواند به دلیل سرعت وزن گیری نوزادان در مقایسه با سرعت رشد دیگر شاخص ها از جمله دور سر، سینه و قد نوزاد باشد.